1-  Fakir: Nafakasından fazla, fakat nisap miktarından az malı olana fakir denir. Maaşı kaç lira olursa olsun, evini idarede güçlük çeken her fakir memur, îmânı var ise, zekât alabilir ve kurban kesmesi, fıtra vermesi lâzım olmaz.

2-  Miskin: Bir günlük nafakasından fazla bir şeyi olmayan kimseye miskin denir. Müslüman olmayana zekât verilmez.

3-  Sâime hayvanların ve toprak mahsûllerinin zekâtlarını toplayan “Sâ’î” ile şehir dışında durup rastladığı tüccardan ticaret malı zekâtını toplıyan “Aşir”, zengin dahi olsalar, işleri karşılığı zekât verilir.

4-  Mükâteb: Efendisinden kendisini satın alıp, borcunu ödeyince, âzâd olacak köle.

5-  Cihad ve hac yolunda olup, muhtaç kalanlar. Din bilgilerini öğrenmekte ve öğretmekte olanlar da, zengin olsalar bile, çalışıp kazanmağa vakitleri olmadığı için zekât alabilirler. Hadîs-i şerîfte, (İlim öğrenmekte olanın kırk yıllık nafakası olsa da, buna zekât vermek câizdir) buyuruldu.

6-  Borcu olan ve ödeyemeyen müslümanlar.

7-  Kendi memleketinde zengin ise de, bulunduğu yerde yanında mal kalmamış olan ve çok alacağı varsa da, alamayıp muhtaç kalan.

Bunların hepsine veya birine vermelidir. Zekât parası ile, ölen kimseye kefen alınmaz, ölenin borcu ödenmez. Câmi, cihad, hac yapılmaz. Hayır kurumlarına zekât verilmez. Gayr-i müslim vatandaşa zekât verilmez. Bunlara fıtra, adak, sadaka, hediye verilebilir.

Anaya, babaya ve dedelerin hiçbirine ve kendi çocuklarına ve torunlarına zekât verilmez. Bunlara sadaka-ı fıtır (fitre), adak ve keffaret gibi vâcib olan sadakalar da verilmez. Nafile sadaka verilebilir. Kocası, hanımına da zekât veremez. Kadın da, fakir olan kocasına veremez. Fakir olan gelinine, damadına, kayın vâlideye, kayın pedere ve üvey çocuğuna zekât verilebilir.