O gün bütün peygamberler, “Yâ Rabbi! Selâmet ver!” diye yalvaracaklardır. Nitekim Sevgili Peygamberimiz buyurdu ki:

(Herkesten önce ben ve benim ümmetim Sırat köprüsünden geçeriz. Sırat üzerinden geçerken, Peygamberlerden başkası bir şey söyleyemez. Onlar da, ‘yâ Rabbî! Ümmetlerimize selâmet ver!’ derler.)

Cennetlik olanlar, köprüden kolayca geçerek, Cennete gideceklerdir. Bunlardan bazısı şimşek gibi, bir kısmı rüzgar gibi, bazısı koşan at gibi koşarak geçeceklerdir. Sırat köprüsü kıldan ince, kılıçtan keskindir. Dünyada, İslâmiyete uymak da böyledir. İslâmiyete tam uymaya uğraşmak Sırat köprüsünden geçmek gibidir. Burada, nefisle mücadele güçlüğüne katlananlar, orada Sıratı kolay ve rahat geçecektir. İslâmiyete uymıyan, nefislerine düşkün olanlar, Sıratı güç geçecektir. Bunun içindir ki, Allahü teâlâ İslâmiyetin gösterdiği doğru yola “Sırât-ı müstekîm” adını verdi. Bu isim benzerliği de, İslâmiyet yolunda bulunmanın, Sırat köprüsünü geçmek gibi olduğunu göstermektedir. Cehennemlik olanlar, Sırattan Cehenneme düşeceklerdir.

Kâfirlerin ayakları Sırat üzerinde dayanamayıp, kayar ve Cehenneme düşerler. Münâfıklar, mü’minlerle beraber bir miktar gidip, Allahü teâlâ onlara bir karanlık verir. Mü’minlerin önlerinde ve sağ taraflarında olan nûrlarının ziyâlarından kendilerine aydınlık olması için mü’minlere seslenip derler ki: “Ey mü’minler, hâlimizi görüyorsunuz, biraz bekleyiniz, nûrunuzdan istifâde edelim.” Mü’minler de, “Biz bu nûrları dünyadan getirdik, siz de tekrar dünyaya dönünüz ve nûr arayınız” derler. Bu esnada Allahü teâlâ mü’minler ile münâfıklar arasına bir duvar çeker. İçi Cennet, dışı Cehennem olur. Münâfıklar dışında kalıp, ayakları dayanamayıp, esfel-i sâfiline yâni aşağıların aşağısına düşerler. Bundan Allahü teâlâya sığınırız.