Peygamberlerin içinde otuzüç adedi meşhûrdur. Bunların isimleri: Âdem, İdris, Şît (veya Şis), Nûh, Hûd, Sâlih, İbrâhim, Lût, İsmâil, İshak, Yakûb, Yûsuf, Eyyûb, Şu’ayb, Mûsâ, Harun, Hıdır, Yûşa’ bin Nûn, İlyas, Elyesa’, Zülkifl, Şem’un, İşmoil, Yunus bin Metâ, Dâvud, Süleymân, Lokman, Zekeriyya, Yahya, Üzeyr, Îsâ bin Meryem, Zülkarneyn ve Muhammed “aleyhimüsselâm”dır.

Bunlardan yalnız yirmisekizinin isimleri Kur’ân-ı kerîmde bildirilmiştir. Şît, Hıdır, Yûşa, Şem’ûn ve İşmoil bildirilmemiştir. Bu yirmisekizden Zülkarneyn, Lokman ve Üzeyr’in peygamber olup olmadıkları belli değildir. Zülkifl aleyhisselâmın ikinci adı Harkıl’dır.

İlk insan ve ilk peygamber olan Âdem aleyhisselâm, “Safîyullah”dır. Çünkü, Allah’ın, ihsânıyla seçilmiş olarak yarattığı temiz zât demektir. Nûh aleyhisselâm, “Necîyullah”dır. Çünkü, Allah’ın sırdaşı, hep Allahü teâlâ ile meşgûl olan, ilâhi feyzlerle sevinç bulan ve Allahü teâlâ tarafından tûfandan kurtarılan kimse demektir. İbrâhim aleyhisselâm, “Halîlullah”dır. Çünkü bunun kalbinde Allah sevgisinden başka, hiçbir mahlûkun sevgisi yoktu. Mûsâ aleyhisselâm, “Kelimullah”dır. Çünkü, Allahü teâlâ ile konuştu. Îsâ aleyhisselâm “Kelimetullah” ve “Rûhullah”dır. Çünkü babası yoktur. Yalnız “OL” kelime-i ilâhiyyesi ile anasından babasız olarak dünyaya geldi.

Bütün varlıkların yaratılmasına sebep olan ve Âdem oğullarının en üstünü, en şereflisi, en kıymetlisi bulunan Muhammed aleyhisselâm, “Habîbullah”dır. Onun Habîbullah olduğunu ve büyüklüğünü, üstünlüğünü gösteren şeyler pek çoktur. Bunun için O’na, mağlup olmak, bozguna uğramak gibi sözler söylenemez. Kıyâmette, herkesten önce kabirden kalkacaktır. Mahşer yerine gidecektir. Cennete herkesten önce girecektir. Güzel ahlâkı, sayılmakla bitmez ve insan gücü yetişmez.