Bir iş yapmak, bir şey elde etmek için, bu sebeplere yapışılması lâzımdır. Meselâ buğday hâsıl olması için tarlayı sürmek, ekmek, ekini biçmek lâzımdır. İnsanların bütün hareketleri, işleri, Allahü teâlânın bu âdeti içinde meydana gelmektedir.

Allahü teâlâ, peygamberlerine ve evliya kullarına, âdetini bozarak, sebepsiz şeyler yaratıyor. Meselâ, mu’cize ve kerâmet böyledir. Peygamberlerden ilâhî âdetinin dışında ve ilâhî kudretiyle yarattığı şeylere “Mu’cize” denir. Peygamberlerin mu’cize göstermesi lâzımdır. Mu’cize, Peygamberlerin doğruluğunu göstermek hususunda, Allahü teâlânın bir şehâdetidir.

Her peygamber mu’cize göstermiştir. Kur’ân-ı kerîmde, bazı peygamberlerin gösterdiği mu’cizeler haber verilmektedir. Meselâ, Nuh aleyhisselâmın gemisinin tufandan kurtulması, İbrâhim aleyhisselâmın Nemrud’un ateşinde yanmaması, Îsâ aleyhis-selâmın babasız doğması, Sevgili Peygamberimizin Mi’râc gecesi mi’râca çıkması, işaret etmesi ile ayın ikiye ayrılması bunlardan bazılarıdır.

Allahü teâlânın, Peygamberine tâbi olan ümmetindeki evliyâda da âdet dışı olarak ilâhî kudreti ile yarattığı şeylere de “Kerâmet” denir. Kerâmet, haktır. Evliyânın gösterdiği kerâmet, ümmeti olduğu peygamberin mu’cizesidir. Evliyânın kerâmet göstermesi lâzım değildir. Onlar, kerâmet göstermek istemez. Allahü teâlâdan utanırlar.

Sâlih, dindar olan hakîkî müslümanlardan meydana gelen hârikulâde şeylere de “Firaset” denir. Sevgili Peygamberimiz buyurdu ki: (Mü’minin firasetinden korkunuz! Çünkü o, Allahü teâlânın nûru ile bakmaktadır.)

Kâfirlerden meydana gelen âdet dışı şeylere, “Sihir, büyü”, fâsıklardan, açıkça günâh işleyenlerden meydana gelenlere ise, “İstidrac” denir. Bunların dinde kıymeti yoktur. Büyü yapmak, küfre en yakın olan, en kötü haramdır. Hadîs-i şerîfde buyuruldu ki, (Müslümân sihir yapamaz. Allah saklasın îmânı gitdikden sonra, sihri tesîr eder.) Sanki sihir yapınca, îmânı gider.