Onunla istişare etti. Hıristiyan dedi ki:

- Ey kadı! Bu işte, bizden öncekilerin âdetleri vardır. Sizden öncekilerin de âdetleri, vardır. Zamanımız insanlarının âdetleri vardır. Şimdi sen serbestsin. Hangisini istersen seç! Kadı, dedi ki:

- Üç yolu da açıkla! Hıristiyan şöyle anlattı:

- Bizim, öncekilerin yolu; asil, soylu birisini bulup, kızını ona verirlerdi. Sizin öncekilerin âdeti; takva sahibine, haramlardan sakınana vermekti. Zamanımızdakilerin âdeti ise; zenginleri tercih etmektir. İyi soya, asalete ve kuvvetli dine itibar etmezler. Sen hangisini tercih ediyorsun?

- Ben kendi öncekilerimizin âdeti ile âmel eder ve takva sahibini tercih ederim.

Sonra düşündü. Merv şehrinde, kendi kölesinden daha müttekî ve dindar kimse bulamadı. Kızını kölesi Mübârek’e nikâh etti. Mübârek kırk gün gelinin yanına gitmedi. Annesinin bundan haberi olunca, Kadı’ya gidip; “Böyle sâliha bir kızı kölene verdin de, henüz yüzüne bile bakmadı, senin bu yaptığın nedir? dedi. Kadı, kölesine

- Ey Mübârek! Sen benim çocuğuma naz mı ediyorsun da yanına gitmiyorsun? deyince, Mübârek cevabında:

- Ey Müslümanların Kadısı! Ben sizin kerimenize nasıl naz ederim de, yaklaşamam!

Ama siz kadı olduğunuz için, korktum ki; bu kız sizin evinizde iken, şüpheli bir şey yemiştir. Ben ise, lokmalara çok ihtiyat ediyorum. Ona helâl yemek yediriyorum. Vücudunun, kanının tamamen temiz olmasını istiyorum. Allahü teâlâ bize bir çocuk verirse salih, iyi olmasına çalışıyorum, dedi.

Kırk gün olunca, hanımının yanına varıp, zifafa girdi. Mübârek, lokmalarında bu kadar ihtiyatlı olunca, Allahü teâlâ, ona Abdullah gibi bir oğul verdi. Bunun evlâdı olan Abdullah bin Mübârek hazretleri, zamanında dört şeyde dünyada eşsizdi. Birincisi, bütün dünyada onun gibi bir âlim yoktu. İkincisi, yumuşak huylu olması eşsizdi. Üçüncüsü; şecaati, yiğitliği ve dördüncüsü de cömertliğiydi.