Medîne’de, birisinin kız kardeşi vefat etti. O kimse anlattı:

-  Kız kardeşimi defnettiler. Kabri başından ayrıldık. Benim değerli bir yüzüğüm vardı. Kayboldu. Onun kabrinde kaldığına zannım kuvvetliydi. Kabrine döndüm. Kabrin lahdi üzerindeki tahtayı kaldırdım. Ateş alevleri yüzüme vurdu. Baktım, mezarın içinin ateşle dolu olduğunu gördüm. Tahtayı yerine koydum. Mezarının üstünü sıkıca kapatıp, ağlayarak eve döndüm. Annemden, kız kardeşimin huyunun nasıl olduğunu sordum.

-  İki kötü huyu vardı: Biri namazına gevşekti. İkincisi koğuculuk yapardı, cevabını verdi.

Bundan anlaşılmış oldu ki, bu iki kötü huy, kabir azabına sebeptir.