Kendisi başından geçen bir hâdiseyi şöyle anlatıyor:

“Bir sene hacca gitmeye niyet ettim. Bu niyetle yola çıktım. Maksadım Kâbe-i şerîf tarafına gitmek olduğu hâlde, istemiyerek ters yöne gidiyordum. Allahü teâlânın irâdesi beni batı tarafına çekiyordu. En sonunda İstanbul’a gitmeye karar verdim. Şehre gir-dim. Yüksek bir köşk gördüm. Kapı önünde bir kısım insanlar, bir araya toplanmışlardı. Yaklaştım ve sordum:

— Niçin toplandınız?

— Rum Kayseri’nin kızı delirdi. Çare bulmak için doktorları topladı.

Bunda bir hikmet olsa gerektir, dedim ve içeri girdim. Orada Kayser’in kızını ondür-düncü ay gibi gördüm. Bana baktı ve dedi ki:

— Hoş geldin, ey İbrâhim Havvas!

— Beni nereden tanıyorsunuz?

— Canımı, Cânâna teslim etmek istedim ve Hak teâlâdan sevdiği bir kulunu ya-nımda bulundurmasını niyâz ettim. Rüyâmda buyuruldu ki: “Yarın İbrâhim Hav-vas sana gelecek!”

— Hastalığınız nedir?

— Bir gece dışarı çıkıp ibret nazarıyla gökyüzüne baktım. Kendimden geçtim. “Al-lahü ehad verresûlü Ahmed/Allah birdir ve Peygamberi Ahmed yâni Muham-med” kelimesi dilime, mânâsı kalbime geldi. Bu kelimeyi dilimden düşürmez oldum. Bu sebepten hâlime delilik alâmeti, bana da deli dediler.

— Bizim diyâra gelmek ister misin?

— Sizin diyârda ne var?

— Mekke, Medîne ve Beyt-ül-mukaddes (Mescid-i Aksâ) oradadır.

— Sağ tarafına bak!

Baktım bir düzlükte Mekke, Medîne ve Beyt-ül-mukaddes karşımda duruyor gördüm. Az sonra dedi ki:

— Vakit yaklaştı. İstek ve arzu haddi aştı.

“Kelime-i Şehâdet” getirip rûhunu teslim etti.