Münakaşa etmenin, insanlarla çekişmenin birçok zararları vardır. Kimsenin sözünü kabul etmemek, hep “hayır öyle değildir” demek, muhalefet etmeyi âdet hâline getirmek çok çirkindir. Böyle davranışlar, kendini başkalarından büyük görenlerin alışkanlığıdır. Münakaşa etmenin zararlarını bildiren hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

(Konuşurken muhalefet etmeyen ve boş söz söylemeyen kimse için, Cennette bir saray yaparlar. Haklı iken susanlara da yine bir saray yaparlar.)

(Haklı olsa bile, münakaşadan vazgeçmedikçe, kişinin îmânı tamam olmaz.)

Demek ki, bu hadîs-i şerîflerde bildirilen emre uymak için bir kimse, herhangi bir meselede haklı bile olsa, münakaşayı uzatması doğru değildir, hattâ kötüdür. Bir de, lüzum yokken, karşımızdaki şahsın hatâ ve kusurlarını bulup kendisine göstermek haramdır. Çünkü onun hatâsını söylemekle kendisini üzmüş ve kalbini kırmış oluruz. Başkalarını, zaruretsiz incitmek câiz değildir. Dinimize göre, bunun gibi hususlarda başkasının hatâsını söylemek farz değildir. Böyle durumlarda susmak ise, îmânın olgunluğunu gösterir. Eğer karşımızdakinin kabul edeceğini biliyorsak, nasihat yollu söyleyebiliriz. Kabul etme ümidi yoksa, susmalıyız.

Bu konuda, yine hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Dalâlete düşen kavimlerin hepsi, dinde birbirleriyle mücadele ettiklerinden sapıtmışlardır.)

Münakaşa, dostların dostluğunu azaltır, düşmanların düşmanlığını arttırır. Geçimsizlik, münakaşa ve mücadele etmek dinimizde yasaklanmıştır. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

(Fitnesinden emin olunmayan mücadeleyi terk ediniz.)

(Putperestlik ve içki içmekten sonra Rabbimin yasakladığı şey, insanlarla mücadele etmektir.)

(Allahü teâlânın hidayet verdiği kavim, birbirleriyle mücadele ederlerse, ancak o zaman dalâlete düşerler.)

Hadîs-i şerîfte bildirildiğine göre, “İnsanı îmânın hakikatine kavuşturan altı hasletten birisi de haklı olduğu hâlde tartışmayı bırakmaktır. Diğerleri; Allah’ın düşmanlarıyla cihâd etmek, yaz günü oruç tutmak, musibete sabr-ı cemil göstermek, bulutlu günde namazı erken kılmak, kış günleri, abdesti güzel almak.” [Beyhekî]

Mâlik bin Enes hazretleri buyurdu ki:

(Mücadelenin, cedelleşmenin dinde yeri yoktur. Mücadele kalbleri katılaştırır. Kin ve nefret doğurur.) İnsanlarla cedelleşen, münakaşa eden kimse mürüvvetsiz olur. Böyle insanlar başkaları tarafından sevilmezler. Dostları olmaz.

Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

(Allahü teâlânın en çok buğz ettiği, sevmediği kul, mücadelede, münakaşada şiddet gösterendir.)

(Hangi kavme hitabet kuvveti ve mücadele, cedelleşme verilmişse, o kavim amel etmekten men edilmiştir.)