Meselâ korkutulduğu [zarar görme durumu olduğu], ölümle tehdit edildiği, hasta, dilsiz olduğu, böylece vakit bulamadan öldü-ğü zaman, söylemek icâb etmez. Allahü teâlânın son Peygamberine bildirdiği emir ve yasaklardan birini bile beğenmemeye küfür yâni îmânsızlık denir. Bildirilenlerden birine inanmamak, hepsine inanmamak olur. Îmânın var olması ve varlığının devam etmesi için, İslâmiyetin küfür alâmeti dediği şeylerden sakınmak lâzımdır. İslâmiyetin emir ve yasaklarından birini hafif görmek, Kur’ân-ı kerîm ile, melekle, peygamberler-den birisi ile alay etmek, küfür alâmetlerinden olup inkâr etmek yâni işittikten sonra inanmamak da, tasdik etmemektir. Bundan dolayı, şüphe etmek de inkâr olur. Âl-i İmrân sûresi, 85. âyet-i kerîmesinde meâlen, (Muhammed aleyhisselâmın getir-diği İslâm dîninden başka din isteyenlerin dinlerini Allahü teâlâ sevmez ve kabûl etmez. Dîn-i İslâma arka çeviren, âhirette ziyân edecek, Cehenneme girecektir) buyuruldu.

Bir kimse, binlerce sene ibâdet etse, bütün günâhları terk etse ve ömrünü, nefsini temizlemekle geçirse ve güzel huyları ile yanındakilere ve keşfettiği âletler ile bütün insanlara faydalı olsa, Muhammed aleyhisselâma inanmadıkça ve uymadıkça âhirette sonsuz kurtuluşa kavuşamaz, Cennete giremez. Nisâ sûresi, 13. âyet-i kerîmesinde meâlen, (Allahü teâlânın Peygamberi Muhammed aleyhisselâmın emirlerine aldırış etmiyenler, beğenmiyenler, asra, fenne uygun değildir diyenler, kıyâmette Cehennem ateşinden kurtulamıyacaklardır. Bunlara, Cehennemde, çok acı azap vardır) buyuruldu.