Zor ile veya çalarak, mal, para sahibi olmak çirkin bir davranıştır, insan, elinin emeği ve alnının teriyle kazandığını yemeli, kullanmalıdır. Helâl kazanç böyle olandır. Haramlardan sakınmaya takva denir. Allahü teâlânın yanında en şerefli, en üstün kimseler, haramlardan sakınanlardır.

Hırsızlık yaparak veya zor kullanarak ele geçen malda, kul hakkı olur. Üzerinde kul hakkı bulunan kimsenin ibâdetlerini, Allahü teâlâ kabul etmez. Bu haklardan kurtulmadıkça Cennetine sokmaz. Hakiki bir müslüman, yalan ile, hile ve sahtekârlıkla, alışverişe hiyanet karıştırarak mal kazanmayı aklından bile geçirmez. Sevgili Peygamberimiz, (İnsan, tam ve olgun bir müslüman olduğu hâlde hırsızlık yapamaz) buyurmuştur. Ancak kâmil olmayan hırsızlık yapabilir.

Başkasına ait olan bir lirayı çalmak ile bin lirayı, milyonları çalmak arasında fark yoktur. Hepsi günâhtır. Hırsızlık, toplumda insanın yüz karasıdır.

Hadîs-i şerîfte, (Haksız bir iddia ile kendisinin olmayanı kendisinin yapmaya çalışan kimse, benim ümmetimden değildir. O, kendisine Cehennemde yer hazırlasın) buyuruldu. Haksız olarak alınan bir dirhem mal karşılığı olarak, yirmibeş bin sene Cehennemde azap yapılacaktır.

Muhtaç kalan kimse hırsızlık yapmamalıdır. İş bulmalı, çalışıp kazanmalıdır. İhtiyacını giderinceye kadar malı, parayı borç istemelidir. Ödemek niyetiyle borç isteyene, Allahü teâlâ yardım eder. Hiç iş bulamıyan ve borç da temin edemiyenin leş yemesine veya dilenmesine izin verilmiştir.