Pişman olmadan helâlleşmek, riya olur, ayrı bir günâh olur. Tevbe edip gıybetini yaptığımız kimseyle helâlleşmekle, gıybet günâhından kurtuluruz. Gıybetini yaptığımız kimseyle helâlleşirken, üzgün ve pişman olmalıyız. Çünkü riyakâr bir kimse, bazen pişmanlık duymadan gıybetini yaptığı kimseden, takva ehli olduğunu göstermek için helâllik ister. Böylece ikinci bir günâh işlemiş olur!

Gıybet edilen kişi, yaptığımız gıybeti duymamışsa, tevbe ve istiğfarda bulunmakla ve ona hayır dua etmekle bu günâhımız affolur. (İslâm Ahlâkı)

(Yâ Rabbî! Beni de, gıybetini ettiğim kişiyi de affet) diye dua etmelidir!

İki hadîs-i şerîf meâli:

(Gıybetin kefareti, gıybet edilenin mağfireti için dua etmektir.) [İbni Lâl]

(Gıybet eden, gıybet edilen için mağfiret dilerse gıybet günâhına kefaret olur.) [Hatîb]

(Bu gıybet değil, onda olan şeyleri söyledim) demek. Böyle söylemekle, harama helâl demiş olur ki, çok tehlikelidir.

Gıybet, iki türlü yapılır:

1-  Gıybet olunan, bunu duymuşsa, tevbe etmekle affedilmez. Onunla helâlleşmek de gerekir. Bir hadîs-i şerîf meâli: (Gıybetini yaptığı kişi, gıybet edeni affetmedikçe, mağfiret olunmaz.) [Deylemî]

2-  Gıybet olunanın bundan haberi yoksa, tevbe ve istiğfar edip, ona da hayır dua etmelidir.