Sevgili Peygamberimizi görmekle şereflenen ve İslâmiyeti bizzat O’ndan öğrenen Eshâb-ı kirâm, bu dini kendinden sonra gelen müslümanlara aynen öğrettiler. Peygamberimizin ve Eshâb-ı kirâmın yolundan kıl kadar ayrılmayan müslümanlara “Ehl-i sünnet vel-cemâat” denir.

Yeryüzünde bulunan bütün müslümanlara doğru yolu gösteren ve Muhammed aleyhisselâmın dînini değişmeden, bozulmadan öğrenmelerine önderlik eden, her asırda yetişen yüksek din âlimleri olmuştur. Bu âlimler, insanlara hep aynı îmânı bildirmişler, öğretmişlerdir.

İmâm-ı a’zam Ebû Hanîfe “rahmetullahi aleyh” fıkıh bilgilerini toplayarak, kısımlara, kollara ayırdığı ve usüller, metodlar koyduğu gibi, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” ve Eshâb-ı kirâmın “rıdvânullahi aleyhim ecma’în” bildirdiği itikâd, îmân bilgilerini de topladı ve yüzlerce talebesine bildirdi. Talebesinden, (ilm-i kelâm) yâni îmân bilgileri mütehassısları yetişdi.

Selef-i sâlihînin bildirdikleri itikâd, îmân bilgilerini İmâm-ı Eş’ârî ve İmâm-ı Maturîdî adındaki iki büyük âlim, geniş olarak açıklamışlar, kısımlara bölmüşler ve herkesin anlıyabileceği şekilde yazmışlar ve yaymışlardır. Bu iki imâmın ve hocalarının, îmânda tek bir mezhebi vardır. Bu şerefli insanların mezheplerine “Ehl-i sünnet vel-cemâat mezhebi” denir. Bu mezhep, îmân, inanış mezhebidir. İbâdetleri ve günlük işleri bildiren dört mezhebin imâmları da, doğru olan bu itikâd üzere idiler. Îmânlarında hiçbir ayrılık yoktu. Zaten imâm-ı Maturîdî ve imâm-ı Eş’ârî, imâm-ı A’zam’ın ve imâm-ı Şâfi’î’nin talebelerinin talebelerindendi.

Bu fırkada bulunanların itikâdları, inanışları, Eshâb-ı kirâmın ve onlara tâbi olan hakîkî İslâm âlimlerinin inanışlarıdır. Ehl-i sünnet itikâdına uymayan bir inanış, doğru yoldan ayrılmaktır. Böyle inanışa inananların Cehenneme gideceklerini, Sevgili Pey-gamberimiz haber vermiştir. Bir hadîs-i şerîfte, (Benim ümmetim yetmişüç fırkaya ayrılacaktır. Bunlardan bir fırka kurtulacak, diğerleri helâk olacak, Ce-henneme gideceklerdir) buyurduğunda Eshâb-ı kirâm; kurtulan fırka hangisidir, yâ Resûlallah? diye sorunca (Ehl-i sünnet vel-cemâattir) buyurdu. Eshâb-ı kirâm, bu defa; Ehl-i sünnet vel-cemâat nedir? diye sordular. (Benim ve Eshâbımın gittiği yolda olanlardır) buyurdu.

Ehl-i sünnet yâni sünnîlik, Eshâb-ı kirâmın hepsini, ehl-i beyti ve onların yolunda bulunan bütün müslümanları sevmek yoludur. Bu îmâna sâhip olan müslümanlar, Allahü teâlâya ve O’nun son Peygamberi Muhammed aleyhisselâma inanan kimseleri tekfir etmezler, kâfir bilmezler. Onlara düşmanlık etmezler. Hattâ hepsini din kardeşi kabul edip severler.