Allahü teâlâ birdir. Yâni şeriki, benzeri yoktur. Vâcib-ül vücûd olmakta ulûhiyyete ve ibâdet olun-mağa hakkı olmakta ortağı yoktur. Ortağı olmak için, Allahü teâlânın kâfi olmaması, müstakil olmaması lâzımdır. Bunlar ise kusurdur, noksanlıktır. Varlık ve ulûhiyyet için noksanlık olamaz. O kâfidir, müstakildir. Yâni kendi kendinedir. O hâlde şerike, ortağa lüzum yoktur. Lüzumsuz olmak ise, bir kusurdur ve vücûba ve ulûhiyyete yakışmaz. Görülüyor ki, şeriki olduğunu düşünmek, ortaklardan her birinin noksan olacağını gösteriyor. Yâni ortak bulunmasını düşünmek, ortak bulunmıyacağını meydana çıkarıyor. Demek ki, Allahü teâlânın şeriki, ortağı, benzeri yoktur. Yâni birdir.

Yeri gökü yaratan, ağaçları donatan, Çiçekleri açdıran, bir Allahdır, bir Allah!

Allah her yerde hâzır, ne yaparsan o görür.

Ne söylersen işitir, vardır, birdir, büyükdür.

Biz Allahı severiz, her emrini dinleriz.

Beş vakit nemâz kılar, Ona isyân etmeyiz.

Bizlere akl verdi, doğru yolu gösterdi.

Dîn-i islâma uymayan, ateşde yanar dedi.

Kur’âna îmân eden, Peygamberi izleyen, Dünyâda mes’ûd olur, Cehennemden kurtulur.

Mü’min iyi huyludur, herkes ondan memnûndur.

Kimseye zulm eylemez, kendi de huzûrludur.

Yâ Rab! Afv eyle beni ve anamı babamı.

Kâfirlerin şerrinden koru müslimânları!