İslâmın şartlarından beşincisi de, hacca gitmektir. Müslümanlar, hac zamanında dünyanın dört bir tarafından Mekke’ye gelirler. Allahü teâlânın insanlar için yeryüzünde mukaddes kıldığı ve Hazret-i Âdem’den beri ziyaret ede geldiği bu mübârek yerdeki Kâ’be’yi, mü’ minler tavaf ederken ve haccın diğer menasikini yerine getirirken “Lebbeyk!... Allahümme Lebbeyk!... (Emret, Allah’ım emret!) dua ve niyazları ile Cenâb-ı Hakk’a, O’nun Resûlüne ve razı olduğu din olan İslâmiyete tam mânâsıyla teslim olmuş mü’min kullarına gönüllerindeki tarif edilemeyen aşkı ve vecdi dile getirirler.

Zengin olanın ömründe bir kere Kâ’be-i muazzamaya gitmesi farzdır. İkinci ve daha sonra yapılan haclar nafile olur. Hacı olmak için Kâ’be’nin binasına değil, arsasına gidilir. Başka yerlere giden hacı olmaz. Peygamberimiz hicretin onuncu yılında Kusvâ adındaki devesine binerek hacca gitti.

“Ömre”, hac zamanı olan beş günden (Arefe ve Kurban Bayramının 4 gününden) başka, senenin her günü ihram ile yapılan, tavaf ve sa’y yapmak ve saç kazımak veya kesmektir. Ömre, ömründe bir kere müekked sünnettir. Farz olan hacca, “Hacc-ı Ekber” veya “Haccetül-İslâm” Ömreye de “Hacc-ı asgar” denir.